Spaanse bomen

Trots steken de wilgen als kathedralen
Boven het landschap uit
Als van zelf
Zonder mensenhanden gemaakt

Ze staan naast de sloten als straten verspreid
Kriskas verdwaald
De woonwijken vullen de groene vlakken op
Als een lagere verdrukte legpuzzel
Het is nog vroeg
Geen mens op straat

Torenspitsen als ballusters houden de wacht
Onder strak Gaudiaans gezag
Alleen de wind maakt ’t levendig en krijgt vrij spel
En bepaalt de bouwstijl van de dag

De stammen zijn in bakstenen zuilen gebronsd
Het groene fijne blad is als gebogen natuursteen
Als parabolen en poorten verenigd in rij
Door motorzagen bevrijd van elke spatkracht
​
De vrije metselarij is hier vreemd
Maar pure verheven onderdanigheid is hier de natuur
Ook als het later wordt en het blad valt
Blijft het overlijden uitgesteld
En zal de winter volgen