De Ionische zee

De dag valt weg in zee
Het water wil rusten
De horizon is van blauw en zilver
De zon laat zich vangen door een sluimering

Een visser vangt een paar vissen vanaf een steen in het water
Zijn (avond)eten is bekend de zee is gul als zij dat wil
Een verre zwemmer crawlt rustig z'n baantjes
Voor iemand die daar nog oog voor heeft

Mijn gedachten gaan geleidelijk
Naar vroeger en eerder
Het maakt onrustig
De dagen worden korter

Het strand blijft plakken
In herinnering en hoop
Het geeft weer inzicht
Voor het vervolg

De zee regeert
Over land en grenzen
Zij was de eerste verstekeling
En gaat als laatste van land

Zo ook mijn verleden
Hier in het zand
Aan de branding
Vervagen zal
​
Wij zijn slechts toehoorders
Onderdanen en aangespoelden
Van het eeuwige
Imponerende water